| 441,1
|
Habt ir geprüevet noch sîn art? |
|
|
| 441,2
|
oder wiest bewendet iwer vart?" |
| 441,3
|
er sprach zer meide wol geborn |
| 441,4
|
"dâ hân ich freude vil verlorn. |
| 441,5
|
der grâl mir sorgen gît genuoc. |
| 441,6
|
ich liez ein lant da ich krône truoc, |
| 441,7
|
dar zuo dez minneclîchste wîp: |
| 441,8
|
ûf erde nie sô schœner lîp |
| 441,9
|
wart geborn von menneschlîcher fruht. |
| 441,10
|
ich sen mich nâch ir kiuschen zuht, |
| 441,11
|
nâch ir minne ich trûre vil; |
| 441,12
|
und mêr nâch dem hôhen zil, |
| 441,13
|
wie ich Munsalvæsche mege gesehn, |
| 441,14
|
und den grâl: daz ist noch ungeschehn. |
| 441,15
|
niftel Sigûn, du tuost gewalt, |
| 441,16
|
sît du mîn kumber manecvalt |
| 441,17
|
erkennest, daz du vêhest mich." |
| 441,18
|
diu maget sprach "al mîn gerich |
| 441,19
|
sol ûf dich, neve, sîn verkorn. |
| 441,20
|
du hâst doch freuden vil verlorn, |
| 441,21
|
sît du lieze dich betrâgen |
| 441,22
|
umb daz werdeclîche vrâgen, |
| 441,23
|
unt dô der süeze Anfortas |
| 441,24
|
dîn wirt unt dîn gelücke was.
|
| 441,25
|
dâ hete dir vrâgen wunsch bejagt: |
| 441,26
|
nu muoz dîn freude sîn verzagt, |
| 441,27
|
unt al dîn hôher muot erlemt. |
| 441,28
|
dîn herze sorge hât gezemt, |
| 441,29
|
diu dir vil wilde wære, |
| 441,30
|
hetest dô gevrâgt der mære." |
|