| 514,1
|
Er sprach "welt ir râtes pflegn, |
|
|
| 514,2
|
ir sult diss pfärdes iuch bewegn. |
| 514,3
|
ezn wert iu doch niemen hie. |
| 514,4
|
getât ab ir dez wægest ie, |
| 514,5
|
sô sult irz pfärt hie lâzen. |
| 514,6
|
mîn frouwe sî verwâzen, |
| 514,7
|
daz si sô manegen werden man |
| 514,8
|
von dem lîbe scheiden kan." |
| 514,9
|
Gâwân sprach, ern liezes niht. |
| 514,10
|
"ôwê des dâ nâch geschiht!" |
| 514,11
|
sprach der grâwe rîter wert. |
| 514,12
|
die halftern lôster vome pfert, |
| 514,13
|
er sprach "ir sult niht langer stên: |
| 514,14
|
lât diz pfärt nâh iu gên. |
| 514,15
|
des hant dez mer gesalzen hât, |
| 514,16
|
der geb iu für kumber rât. |
| 514,17
|
hüet daz iuch iht gehœne |
| 514,18
|
mîner frouwen schœne: |
| 514,19
|
wan diu ist bî der süeze al sûr, |
| 514,20
|
reht als ein sunnenblicker schûr." |
| 514,21
|
"nu waltes got," sprach Gâwân. |
| 514,22
|
urloup nam er zem grâwen man: |
| 514,23
|
als tet er hie unde dort. |
| 514,24
|
si sprâchen alle klagendiu wort. |
| 514,25
|
daz pfärt gienc einen smalen wec |
| 514,26
|
zer porte ûz nâch im ûf den stec. |
| 514,27
|
sîns herzen voget er dâ vant: |
| 514,28
|
diu was frouwe überz lant. |
| 514,29
|
swie sîn herze gein ir flôch, |
| 514,30
|
vil kumbers si im doch drîn zôch. |
|