| 90,1
|
swenne ir dan unbetwungen sît, |
|
|
| 90,2
|
mîn dienst gelebet noch die zît |
| 90,3
|
daz ir mich zeinem friwende nemt. |
| 90,4
|
ir möht iuch nu wol hân verschemt. |
| 90,5
|
swaz halt mir von iu geschiht, |
| 90,6
|
mich enslüege doch iur swester niht." |
| 90,7
|
Der rede si lachten über al. |
| 90,8
|
dô wart getrüebet in der schal. |
| 90,9
|
den wirt sîn triwe mente |
| 90,10
|
daz er sich wider sente: |
| 90,11
|
wan jâmer ist ein schärpher gart. |
| 90,12
|
ir ieslîcher innen wart |
| 90,13
|
daz sîn lîp mit kumber ranc |
| 90,14
|
und al sîn freude was ze kranc. |
| 90,15
|
dô zurnde sîner muomen suon, |
| 90,16
|
er sprach "du kanst unfuoge tuon." |
| 90,17
|
"nein, ich muoz bî riwen sîn: |
| 90,18
|
ich sen mich nâch der künegîn. |
| 90,19
|
ich liez ze Pâtelamunt |
| 90,20
|
dâ von mir ist mîn herze wunt, |
| 90,21
|
in reiner art ein süeze wîp. |
| 90,22
|
ir werdiu kiusche mir den lîp |
| 90,23
|
nâch ir minne jâmers mant. |
| 90,24
|
si gap mir liute unde lant. |
| 90,25
|
mich tuot frô Belakâne |
| 90,26
|
manlîcher freuden âne: |
| 90,27
|
ez ist doch vil manlich, |
| 90,28
|
swer minnen wankes schamet sich. |
| 90,29
|
der frouwen huote mich ûf pant, |
| 90,30
|
daz ich niht rîterschefte vant: |
|