325, 4 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 325, 3]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Kratz, H. 1973a 169 [325,1-325,29]
Erzähltechnik: Parshall 1981 249 Anm. 7 [322,1-325,30], Green 1982b 280 [325,3-325,10], 303 [325,3-325,10], Eikelmann 1996 246 <
französischer Wortschatz: Wiener 1895 349, Suolahti 1933 306
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 276 [323,1-325,16], Haferland 1988 113 [325,3-325,6], Pratelidis 1994 94 [325,1-325,4]
Quellen - Chrétien: Lichtenstein 1897 53 [325,3-325,4]
Redewendungen, Formelhaftes usw: Matz 1907 13
Religion: San-Marte 1861 23
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 162 [324,11-325,10]
Stil: Laserstein 1967 32 [153,14-372,18], Pastré 1978 76 [325,3-325,17]
Syntax: Horacek 1964 236
Überlieferung: Hofstätter 1951 78 [324,5-325,10], Bonath und Lomnitzer 1989 128 [324,5-325,10], Rolle 2001 127
Werkstruktur: Fourquet 1965 155 [324,30-326,5], Fourquet 1979j 180 [324,30-326,5]
Wortschatz: Oksaar 1958 379, Nellmann 1994c 621
 [Zu 325, 5]