325, 6 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 325, 5]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Kratz, H. 1973a 169 [325,1-325,29]
Erzähltechnik: Parshall 1981 249 Anm. 7 [322,1-325,30], Green 1982b 280 [325,3-325,10], 303 [325,3-325,10], Schu 2002 381 [325,5-325,10]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 276 [323,1-325,16], Mettke 1981 25, Haferland 1988 113 [325,3-325,6]
Quellen - Chrétien: Lichtenstein 1897 53 [325,5-325,16], Rachbauer 1934 211 [325,5-325,16], Rachbauer 1970 211 [325,5-325,16], Rachbauer 1980 211 [325,5-325,16]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 162 [324,11-325,10]
Stil: Weber, G. 1928 50 [325,5-325,16], Laserstein 1967 32 [153,14-372,18], Pastré 1978 76 [325,3-325,17]
Überlieferung: Hofstätter 1951 78 [324,5-325,10], Bonath und Lomnitzer 1989 128 [324,5-325,10]
Werkstruktur: Fourquet 1965 155 [324,30-326,5], Fourquet 1979j 180 [324,30-326,5]
Wolfram - Biographie: Mettke 1989a 10
Wortschatz: Riemer, G. 1906 83, Büchel 1925 38
 [Zu 325, 7]