Abbildungen: Stephan-Chlustin 2004 122 [331,1-331,10], 123 [331,1-333,15]
Adaptation: Henzen 1958 434 [330,1-332,30]
Charakterisierung: Blamires 1966 111 Anm. 3
Entstehungsgeschichte des Parzival: Cucuel 1937 12
Erzähltechnik: Green 1981a 105, Stein, A. 1993 137 Anm. 255 [329,16-331,18], Schu 2002 203 Anm. 231 [331,3-331,10]
französischer Wortschatz: Suolahti 1933 323
Gawan: Shockey 2002 338 [331,1-331,10]
Gral: Dewald 1975 148 Anm. 9 [329,16-333,13]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 278 [331,1-331,30], Steppich 1990 272 Anm. 27 [331,3-331,30], Pratelidis 1994 214 [330,8-331,10]
Quellen - Chrétien: Lichtenstein 1897 54 [330,1-331,10], 55 [331,1-331,10], Rachbauer 1934 212 [331,1-331,21], Rachbauer 1970 212 [331,1-331,21], Rachbauer 1980 212 [331,1-331,21]
Redewendungen, Formelhaftes usw: Matz 1907 51 [331,3-331,5]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 163 [329,17-331,30]
Richtungskonstruktionen: Wießner 1901 525 [331,3-331,4]
schame: Marchand 1983a 290 [331,1-331,10]
Stil: Laserstein 1967 32 [153,14-372,18], Welter 1974 37, 41
Syntax: Mourek 1911 9 zitiert als IV, 1533 [331,3-331,7]
Überlieferung: Nock 1968 147, Bonath und Lomnitzer 1989 110 [330,15-332,4], 115 [330,10-331,8]
Werkstruktur: Fourquet 1965 155 [331,1-333,30], Fourquet 1979j 180 [331,1-333,30]
|