392,10 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 392, 9]
Adaptation: Mergell 1943 263 [392,1-392,16]
Apokoinu: Gärtner 1969 218-19 [392,7-392,12]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Boigs 1984 15 [392,1-393,30]
Erzähltechnik: Schwartzkopff 1909 79 [391,17-392,19], Urscheler 2002 95 [392,1-392,16], 265 [392,2-392,16], 266 [392,2-392,16]
Grammatik: Ehrismann, G. 1903/04 145 [392,1-392,12]
Handschriftliches: Beckers 1992 73
Hilfe u. Rat: Mohr 1954a 178 [392,7-392,12], Mohr 1979d 42 [392,7-392,12]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26]
Intertextualität: Draesner 1993 300 [392,5-392,16]
Minne u. Ehe: Riemer, W. und Egert 1992 73 Anm. 19 [392,4-392,14]
Obilot: Schmid, E. 1991 56 [392,7-392,12]
Parenthese: Cucuel 1937 36, Lühr 1991 212 [392,7-392,11]
Stil: Pastré 1978 80 [391,3-392,20]
Überlieferung: Bonath und Lomnitzer 1989 116 [390,23-392,22]
 [Zu 392,11]