594,14 (zu den versspezifischen Angaben) 
Adaptation: Weber, G. 1928 40 [592,23-594,30], McFarland 1993 282 [593,19-595,16]
Charakterisierung: Ortmann 1972 125 [594,14-594,19]
Clinschor: McFarland 1993 282 [593,19-595,16]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Boigs 1987 370 [590,17-594,16]
Erzähltechnik: Schwartzkopff 1909 79 [593,22-594,30], Ortmann 1972 125 [594,14-594,19], Urscheler 2002 95 [594,2-594,30]
Fiktionalität: Huth 1972 404 [185,21-815,26]
Gawan-Handlung: Boigs 1987 370 [590,17-594,16], McFarland 1993 282 [593,19-595,16]
Gesamtwürdigung: Kratz, H. 1973a 346 [593,19-594,30]
Grammatik: Ide 1996 238 [594,14-594,21]
höfisches Leben: Huth 1972 404 [185,21-815,26]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26]
Jüngerer Titurel: Krüger, R. 1986 267 [593,10-594,19], 274 [593,10-594,19]
Kommunikation: Schwartzkopff 1909 79 [593,22-594,30], Urscheler 2002 95 [594,2-594,30]
Kyot: Weber, G. 1928 40 [592,23-594,30]
Männerfiguren: McFarland 1993 282 [593,19-595,16]
Minne u. Ehe: Huth 1972 404 [185,21-815,26]
Quellen - allgemein: Weber, G. 1928 40 [592,23-594,30]
Quellen - Chrétien: Weber, G. 1928 40 [592,23-594,30], McFarland 1993 282 [593,19-595,16]
Realismus: Huth 1972 404 [185,21-815,26]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Krüger, R. 1986 267 [593,10-594,19], 274 [593,10-594,19]
Sprache: Ide 1996 238 [594,14-594,21]
Stil: Schwartzkopff 1909 79 [593,22-594,30], Weber, G. 1928 40 [592,23-594,30], Ide 1996 238 [594,14-594,21]
Syntax: Ide 1996 238 [594,14-594,21]
Überlieferung: Bonath und Lomnitzer 1989 98 [593,21-594,24]
Zauberei: McFarland 1993 282 [593,19-595,16]
 (zu den versspezifischen Angaben)