600, 6 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 600, 5]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Boigs 1987 366 [600,1-600,6], 376 [600,1-600,6]
Erzähltechnik: Walker, E. 1928 239 [600,6-600,7], Neugart 1996 140 Anm. 32 [600,6-600,15]
Gebärde u. Geste: Leicher 1927 112 [600,6-600,7], 119, Weinand 1958 49 Anm. 39, Peil 1975 110 [600,6-600,7], 310, 318, Leicher 1977 112 [600,6-600,7], 119
Grammatik: Boysen 1910 154, Gärtner 1970 47 [600,6-600,7]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Zimmermann, Gisela 1972 144 Anm. 25, Kratz, H. 1973a 347 [599,21-600,19]
Oxymoron: Freytag, W. 1972a 38 Anm. 17 [600,4-600,16]
Quellen - Chrétien: Rochat 1858 114 [600,6-600,7]
Redewendungen, Formelhaftes usw: Matz 1907 33
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 259 [600,6-600,19], Jillings 1980 82 [600,6-600,14]
Sprache: Ide 1996 233 [600,6-600,7], 244 [600,6-600,7]
 [Zu 600, 7]