Adaptation: Wilmotte 1933b 46 Anm. 2 [625,1-626,30]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Grimm, Walther Ludwig 1897 18 [626,29-626,30]
Erzähltechnik: Johnson, S. 1958 291 [626,24-626,30], Urscheler 2002 43 Anm. 48
Gawan-Handlung: Jones, M. 1999 65 [626,24-626,29]
Grammatik: Boysen 1910 118
heterodoxe Einflüsse: Bayer, Hans 1982 172 Anm. 50 [626,25-626,29]
Humor: Coxon 2002 129 Anm. 52 [626,23-627,11]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 362 [626,23-627,18], Yeandle 1984 339, Haferland 1988 108 [626,23-626,30]
Kommunikation: Schnyder, M. 2003 189 [626,27-626,29]
Quellen - Chrétien: Wilmotte 1932b 454 Anm. 2 [625,1-626,30]
Redewendungen, Formelhaftes usw: Matz 1907 35
Religion: San-Marte 1861 25, Mockenhaupt 1942 41, Mockenhaupt 1968 41, Bayer, Hans 1983 422 Anm. 66 [626,25-626,29]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Schirmer, K. 1969 208 Anm. 190 [626,14-627,18], Gutwald 2000 245 Anm. 125 [626,24-626,29]
Sprache: Tiplady 2003 69
Stil: Yeandle 1984 187
Überlieferung: Bonath und Lomnitzer 1989 137 [626,19-628,1]
Wortschatz: Mersmann 1971 37 [626,24-626,30]
Zeitverhältnisse: Rührmund 1848 470 [625,1-626,30]
|