ver-holn a
[ Lexer ]
[ Findebuch ]
| verholn | ||
| 495,2 | hant./ // /Sus gît man vome grâle dan/ offenlîch meide, | verholn die man,/ durch fruht ze dienste wider dar,/ ob ir |
| 498,5 | ungestabten eit./ dô er mich sô vil an gestreit,/ | verholn ichz im dô sagte;/ des er freude vil bejagte./ /er gap |
| 703,21 | niht schiere kom ûf den plân./ /nu het ouch sich vil gar | verholn/ Parzivâl her ûz verstoln./ ûz einer banier er |
| verholne | ||
| 55,12 | sagn./ die naht fuor dan der werde man:/ daz wart | verholne getân./ dô er entran dem wîbe,/ dô hete si in ir lîbe/ |
| 494,13 | pflegn:/ sîn hüet aldâ der gotes segn./ /got schaft | verholne dan die man,/ offenlîch gît man meide dan./ du solt |
| 497,4 | imêr mîns herzen klage./ /mîn bruodr ist guotes rîche:/ | verholne rîterlîche/ er mich dicke von im sande./ sô ich von |
| 573,25 | komn,/ daz er lac unversunnen,/ wie des wart begunnen./ | /verholne ez wart beschouwet,/ daz mit bluote was betouwet/ der |
| 646,26 | hin zem knappen si dô sprach/ "nu volge mîner lêre./ | verholne von mir kêre,/ unz sich erhebe hôch der tac,/ deiz volc |
| verholnen | ||
| 452,30 | tievel streit./ /an dem ervert nu Parzivâl/ diu | verholnen mære umben grâl./ // Swer mich dervon ê frâgte/ unt drumbe |
| verholniu | ||
| 643,5 | waz dâ geschach,/ wan daz man dem unfuoge ie jach,/ der | verholniu mære machte breit./ ez ist ouch noch den höfschen |