| 315,1
|
Künc Artûs, du stüent ze lobe |
|
|
| 315,2
|
hôhe dînn genôzen obe: |
| 315,3
|
dîn stîgnder prîs nu sinket, |
| 315,4
|
dîn snelliu wirde hinket, |
| 315,5
|
dîn hôhez lop sich neiget, |
| 315,6
|
dîn prîs hât valsch erzeiget. |
| 315,7
|
tavelrunder prîses kraft |
| 315,8
|
hât erlemt ein geselleschaft |
| 315,9
|
die drüber gap hêr Parzivâl, |
| 315,10
|
der ouch dort treit diu rîters mâl. |
| 315,11
|
ir nennet in den ritter rôt, |
| 315,12
|
nâch dem der lac vor Nantes tôt: |
| 315,13
|
unglîch ir zweier leben was;
|
| 315,14
|
wan munt von rîter nie gelas, |
| 315,15
|
der pflæg sô ganzer werdekeit." |
| 315,16
|
vome künge se für den Wâleis reit, |
| 315,17
|
si sprach "ir tuot mir site buoz, |
| 315,18
|
daz ich versage mînen gruoz |
| 315,19
|
Artûse unt [der] messnîe sîn. |
| 315,20
|
gunêrt sî iwer liehter schîn |
| 315,21
|
und iwer manlîchen lide. |
| 315,22
|
het ich suone oder vride, |
| 315,23
|
diu wærn iu beidiu tiure. |
| 315,24
|
ich dunke iuch ungehiure, |
| 315,25
|
und bin gehiurer doch dann ir.
|
| 315,26
|
hêr Parzivâl, wan sagt ir mir
|
| 315,27
|
unt bescheidt mich einer mære, |
| 315,28
|
dô der trûrge vischære |
| 315,29
|
saz âne freude und âne trôst, |
| 315,30
|
war umb irn niht siufzens hât erlôst. |
|