| 39,1
|
Gahmuret der wîgant |
|
|
| 39,2
|
sprach "mir sichert iwer hant: |
| 39,3
|
diu was bî manlîcher wer. |
| 39,4
|
nu rîtet gein der Schotten her, |
| 39,5
|
und bitet si daz si uns verbern |
| 39,6
|
mit strîte, op si des wellen gern: |
| 39,7
|
und komt nâch mir in die stat." |
| 39,8
|
swaz er gebôt oder bat, |
| 39,9
|
endehaft ez wart getân: |
| 39,10
|
die Schotten muosen strîten lân. |
| 39,11
|
dô kom gevaren Kaylet. |
| 39,12
|
von dem kêrte Gahmuret: |
| 39,13
|
wand er was sîner muomen suon: |
| 39,14
|
waz solter im dô leides tuon? |
| 39,15
|
der Spânôl rief im nâch genuoc. |
| 39,16
|
ein strûz er ûf dem helme truoc: |
| 39,17
|
gezimieret was der man, |
| 39,18
|
als ich dâ von ze sagenne hân, |
| 39,19
|
mit phelle wît unde lanc. |
| 39,20
|
daz gevilde nâch dem helde klanc: |
| 39,21
|
sîne schellen gâbn gedœne. |
| 39,22
|
er bluome an mannes schœne! |
| 39,23
|
sîn varwe an schœne hielt den strît, |
| 39,24
|
unz an zwên die nâch im wuohsen sît, |
| 39,25
|
Bêâcurs Lôtes kint |
| 39,26
|
und Parzivâl, die dâ niht sint: |
| 39,27
|
die wâren dennoch ungeborn, |
| 39,28
|
und wurden sît für schœne erkorn. |
| 39,29
|
Gaschier in mit dem zoume nam, |
| 39,30
|
"iwer wilde wirt vil zam |
|