| 57,1
|
wem hât sîn manlîchiu zuht |
|
|
| 57,2
|
hie lâzen sîner minne fruht? |
| 57,3
|
ôwê lieplîch geselleschaft, |
| 57,4
|
sol mir nu riwe mit ir kraft |
| 57,5
|
immer twingen mînen lîp! |
| 57,6
|
sîme gote ze êren," sprach daz wîp, |
| 57,7
|
"ich mich gerne toufen solte |
| 57,8
|
unde leben swie er wolte." |
| 57,9
|
der jâmer gap ir herzen wîc. |
| 57,10
|
ir freude vant den dürren zwîc, |
| 57,11
|
als noch diu turteltûbe tuot. |
| 57,12
|
diu het ie denselben muot: |
| 57,13
|
swenne ir an trûtscheft gebrast, |
| 57,14
|
ir triwe kôs den dürren ast. |
| 57,15
|
diu frouwe an rehter zît genas |
| 57,16
|
eins suns, der zweier varwe was,
|
| 57,17
|
an dem got wunders wart enein: |
| 57,18
|
wîz und swarzer varwe er schein. |
| 57,19
|
diu küngîn kust in sunder twâl |
| 57,20
|
vil dicke an sîniu blanken mâl. |
| 57,21
|
diu muoter hiez ir kindelîn |
| 57,22
|
Feirefîz Anschevîn. |
| 57,23
|
der wart ein waltswende: |
| 57,24
|
die tjoste sîner hende |
| 57,25
|
manec sper zebrâchen, |
| 57,26
|
die schilde dürkel stâchen. |
| 57,27
|
Als ein agelster wart gevar |
| 57,28
|
sîn hâr und och sîn vel vil gar. |
| 57,29
|
nu wasez ouch über des jâres zil, |
| 57,30
|
daz Gahmuret geprîset vil |
|