| 70,1
|
brâhte mit ir minne: |
|
|
| 70,2
|
diu werde küneginne |
| 70,3
|
hete aldar nâch im gesant, |
| 70,4
|
ob er noch wider in daz lant |
| 70,5
|
wær komen von der heidenschaft. |
| 70,6
|
des twanc si grôzer liebe kraft. |
| 70,7
|
Ez wart dâ harte guot getân |
| 70,8
|
von manegem küenem armman, |
| 70,9
|
die doch der hœhe gerten niht, |
| 70,10
|
des der küngîn zil vergiht, |
| 70,11
|
ir lîbes unde ir lande: |
| 70,12
|
si gerten anderr phande. |
| 70,13
|
nu was och Gahmuretes lîp |
| 70,14
|
in harnasche, dâ sîn wîp |
| 70,15
|
wart einer suone bî gemant; |
| 70,16
|
daz ir von Schotten Vridebrant |
| 70,17
|
ze gebe sande für ir schaden: |
| 70,18
|
mit strîte heter si verladen. |
| 70,19
|
ûf erde niht sô guotes was.
|
| 70,20
|
dô schouwet er den adamas: |
| 70,21
|
daz was ein helm. dar ûf man bant |
| 70,22
|
einen anker, dâ man inne vant |
| 70,23
|
verwieret edel gesteine, |
| 70,24
|
grôz, niht ze kleine: |
| 70,25
|
daz was iedoch ein swærer last. |
| 70,26
|
gezimieret wart der gast. |
| 70,27
|
wie sîn schilt gehêret sî? |
| 70,28
|
mit golde von Arâbî |
| 70,29
|
ein tiweriu bukel drûf geslagn, |
| 70,30
|
swære, die er muose tragn. |
|