| 714,1
|
Artûs sprach "sint ez die knabn, |
|
|
| 714,2
|
diech an den rinc nâch mir sach drabn? |
| 714,3
|
daz sint von hôher art zwei kint: |
| 714,4
|
waz op si sô gefüege sint, |
| 714,5
|
gar bewart vor missetât, |
| 714,6
|
daz si wol gênt an disen rât? |
| 714,7
|
eintweder pfligt der sinne, |
| 714,8
|
daz er sîns hêrren minne |
| 714,9
|
an mîner nifteln wol siht." |
| 714,10
|
Bêne sprach "desn weiz ich niht. |
| 714,11
|
hêrre, magez mit hulden sîn, |
| 714,12
|
der künec hât diz vingerlîn |
| 714,13
|
dâ her gesant unt disen brief: |
| 714,14
|
dô ich nu fürz poulûn lief, |
| 714,15
|
der kinde einez gab in mir:
|
| 714,16
|
frouwe, sêt, den nemet ir."
|
| 714,17
|
dô wart der brief vil gekust: |
| 714,18
|
Itonjê druct in an ir brust. |
| 714,19
|
dô sprach si "hêr, nu seht hie an, |
| 714,20
|
ob mich der künec minne man." |
| 714,21
|
Artûs nam den brief in die hant, |
| 714,22
|
dar an er geschriben vant |
| 714,23
|
von dem der minnen kunde, |
| 714,24
|
waz ûz sîn selbes munde |
| 714,25
|
Gramoflanz der stæte sprach. |
| 714,26
|
Artûs an dem brieve sach, |
| 714,27
|
daz er mit sîme sinne |
| 714,28
|
sô endehafte minne |
| 714,29
|
bî sînen zîten nie vernam. |
| 714,30
|
dâ stuont daz minne wol gezam. |
|