| 716,1
|
Artûs sprach "niftel, du hâst wâr, |
|
|
| 716,2
|
der künec dich grüezet âne vâr. |
| 716,3
|
dirre brief tuot mir mære kunt, |
| 716,4
|
daz ich sô wunderlîchen funt |
| 716,5
|
gein minne nie gemezzen sach. |
| 716,6
|
du solt im sîn ungemach |
| 716,7
|
wenden: alsô sol er dir. |
| 716,8
|
lât ir daz peidiu her ze mir:
|
| 716,9
|
ich wil den kampf undervarn. |
| 716,10
|
die wîle soltu weinen sparn. |
| 716,11
|
nu wær du doch gevangen: |
| 716,12
|
sage mir, wiest daz ergangen |
| 716,13
|
daz ir ein ander wurdet holt? |
| 716,14
|
du solt im dîner minne solt |
| 716,15
|
teiln: dâ wil er dienen nâch." |
| 716,16
|
Itonjê Artûs niftel sprach |
| 716,17
|
"sist hie diu daz zesamne truoc. |
| 716,18
|
unser enwedrius nie gewuoc. |
| 716,19
|
welt ir, si füegt wol daz i'n sihe, |
| 716,20
|
dem ich mînes herzen gihe." |
| 716,21
|
Artûs sprach "die zeige mir.
|
| 716,22
|
mac ich, sô füege ich im unt dir, |
| 716,23
|
daz iwer wille dran gestêt |
| 716,24
|
und iwer beider freude ergêt." |
| 716,25
|
Itonjê sprach "ez ist Bêne. |
| 716,26
|
ouch sint sîner knappen zwêne |
| 716,27
|
alhie. mugt ir versuochen, |
| 716,28
|
welt ir mîns lebens ruochen, |
| 716,29
|
op mich der künec welle sehn, |
| 716,30
|
dem ich muoz mîner freuden jehn?" |
|