Norwæge m
[ BMZ ]
Norwæge | ||
66,11 | tohter man,/ der wol mit rîterschefte kan,/ Lôt von | Norwæge,/ gein valscheit der træge/ und der snelle gein dem |
387,14 | nam der tjoste war./ wer dâ hinderm orse læge?/ den der von | Norwæge/ gevellet hete ûf de ouwe./ manc ritter unde frouwe/ |
587,11 | stille dagen:/ ez solten minnære klagen,/ waz dem von | Norwæge was,/ dô er der âventiure genas,/ daz in bestuont der |
651,10 | man geborn,/ getorst ich des gelouben hân,/ sô von | Norwæge Gâwân,/ ziu dar nâher! holt in dâ!/ sô ist er lîhte |
669,23 | Flôrant/ zeime gesellen wart erkant/ Sangîven von | Norwæge./ Lyschoys der gar untræge/ reit bî der süezen |
672,12 | den zwein kom iwer lîp./ sô ist diz diu muoter mîn,/ von | Norwæge de künegîn./ dise zwuo mîn swester sint,/ nu seht |
676,3 | geschach,/ swâ man in bî sælden sach./ /wie der von | Norwæge/ sînes volkes pflæge,/ der rîter unt der frouwen?/ dâ |
728,14 | sînen kranz:/ und swaz er hazzes pflæge/ gein Lôt von | Norwæge,/ der zergienc, als in der sunnen snê,/ durch die |