672,1
|
Artûs erbeizte und gienc dar în. |
|
|
672,2
|
er saz zuo dem neven sîn: |
672,3
|
den bestuont er sus mit mæren, |
672,4
|
wer die fünf frouwen wæren. |
672,5
|
dô huop mîn hêr Gâwân |
672,6
|
an der eldesten zem êrsten an.
|
672,7
|
sus sprach er zuo dem Bertûn |
672,8
|
"erkant ir Utepandragûn, |
672,9
|
so ist diz Arnîve sîn wîp: |
672,10
|
von den zwein kom iwer lîp. |
672,11
|
sô ist diz diu muoter mîn, |
672,12
|
von Norwæge de künegîn. |
672,13
|
dise zwuo mîn swester sint, |
672,14
|
nu seht wie flætigiu kint." |
672,15
|
ein ander küssen dâ geschach. |
672,16
|
freude unde jâmer sach |
672,17
|
al die daz sehen wolten: |
672,18
|
von der liebe si daz dolten. |
672,19
|
beidiu lachen unde weinen |
672,20
|
kunde ir munt vil wol bescheinen: |
672,21
|
von grôzer liebe daz geschach. |
672,22
|
Artûs ze Gâwâne sprach |
672,23
|
"neve, ich pin des mærs noch vrî, |
672,24
|
wer diu clâre fünfte frouwe sî." |
672,25
|
dô sprach Gâwân der kurtoys |
672,26
|
"ez ist de herzogîn von Lôgroys: |
672,27
|
in der genâden bin ich hie. |
672,28
|
mirst gesagt, ir habt gesuochet sie: |
672,29
|
swaz ir des habt genozzen, |
672,30
|
daz zeiget unverdrozzen. |
|