Adaptation: Mergell 1943 59 [169,5-169,9], Gilmour 2000 91-93 [166,17-169,20]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Karg-Gasterstädt 1925 155 [107,10-170,13]
Erzähltechnik: Schwartzkopff 1909 111 [169,7-169,12], Urscheler 2002 199 [169,5-169,14], 201 [169,7-169,9]
Erziehung: Brall-Tuchel und Haussmann 2003 22 [168,21-169,20]
Grammatik: Boysen 1910 148, Gilmour 2000 81, 136
Handschriftliches: Hirschberg 1976 62 [169,5-169,20]
heterodoxe Einflüsse: Katann 1957/58 327 [169,1-169,30]
Interpretation: Green 1982a 53 [169,7-169,12], 56 [169,7-169,9], Gilmour 2000 77 [169,8-169,20], 91-93 [166,17-169,20], 136
Kleidung, Mode, Textilien: Gilmour 2000 91-93 [166,17-169,20]
Minne u. Ehe: Gilmour 2000 91-93 [166,17-169,20]
Quellen - Chrétien: Rachbauer 1934 57 [169,7-169,20], Rachbauer 1970 57 [169,7-169,20], Rachbauer 1980 57 [169,7-169,20]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Kern, Peter 1981 225 Anm. 37 [165,15-169,20]
Rittertum: Gilmour 2000 51 [168,21-169,20]
Schönheit: Gilmour 2000 91-93 [166,17-169,20]
Stil: Laserstein 1967 32 [153,14-372,18]
tumpheit: Gilmour 2000 91-93 [166,17-169,20]
Werkstruktur: Hirschberg 1976 62 [169,5-169,20]
|