264,30 (zu den werkspezifischen Angaben) | [Zu 264,29] |
Adaptation: Mergell 1943 84 [264,25-265,3]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Boigs 1987 375 [264,1-264,30] Erzähltechnik: Weber, G. 1928 45 [264,25-264,30], Salmon, Paul 1960 109 [264,1-264,30], 110 [264,1-264,30], Nellmann 1973a 134 Anm. 26 [264,1-264,30], Hirschberg 1976 21 [263,1-265,9], Green 1978c 142 [262,1-265,19], Green 1982b 123 Anm. 110 [264,25-264,30] Gral: Kiene 1944 8 Humor: Kant 1878 61 Anm. 4 Interpretation: Bertau 1972/73 828 [264,1-264,30], Bumke 1970a 299 [264,1-264,30], Huth 1972 404 [185,21-815,26], Roßkopf 1972 302 [264,1-264,30], Nellmann 1994c 633 [264,1-264,30], Backes, S. 1999 99 Jeschute: Kinzel 1889 62 [264,26-264,30] Juristisches: Bostock 1952b 34-35 [264,1-264,30] Psychologie: Meyer zur Capellen 1993 120 [264,16-264,30] Quellen - Chrétien: Lichtenstein 1897 40 [264,25-264,30], Fourquet 1938b 125-28 [262,19-265,4], Fourquet 1966b 98-100 [262,19-265,4], Bumke 1970a 236 [263,1-264,30], Heinzle 1975 32 [263,1-264,30] Rezeption (sekundär - Neuzeit): Muschg 1993a 87 [264,25-264,30] Sprache: Kraus, C. 1898a 131 Anm. 1 [264,29-264,30], Kraus, C. 1985 131 Anm. 1 [264,29-264,30] Stil: Laserstein 1967 32 [153,14-372,18] Syntax: Herchenbach 1911 79 [264,25-264,30] Überlieferung: Bonath und Lomnitzer 1989 110 [264,28-266,18] Wolfram - Biographie: Lichtenstein 1897 62 [262,20-265,17] | |
[Zu 265, 1] |