Adaptation: Backes, S. 1999 111 [268,25-271,24]
Artus: Schirok 1989c 79 [268,25-271,13]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Schreiber, A. 1922 140 [270,1-271,9]
Erzähltechnik: Hirschberg 1976 23 [270,5-271,23], Parshall 1981 65 [270,25-271,9], Urscheler 2002 98 [269,7-271,23]
Grammatik: Boysen 1910 134
Hilfe u. Rat: Mohr 1954a 187 [270,29-271,1], Mohr 1979d 51 [270,29-271,1]
Individualität: Sosna 2003 187 [268,25-271,13]
Interpretation: Weber, G. 1948 44 [268,25-271,22], Okken 1968 637 [270,25-271,9], Huth 1972 71 Anm. 11, 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 265 [270,1-271,23], Green 1978c 154 [270,27-271,1], Huber, H. 1981 250 Anm. 106 [270,29-271,9], Fuhrmann, J. 1994 101 s. auch Anm. 8 [268,1-272,30], Unzeitig-Herzog 1998 206 [266,7-272,19]
Jeschute: San-Marte 1862b 32 [271,1-271,7]
Oxymoron: Freytag, W. 1972a 38 Anm. 17 [270,27-271,1]
Quellen - Chrétien: Lichtenstein 1897 42 [270,23-271,1], Rachbauer 1934 189 [270,29-271,1], Rachbauer 1970 189 [270,29-271,1], Rachbauer 1980 189 [270,29-271,1]
Ritterethik: Raucheisen 1997 85 Anm. 376 [270,29-271,3]
Stil: Laserstein 1967 32 [153,14-372,18]
Syntax: Singer, S. 1939b 41
Werkstruktur: Fourquet 1965 150, Fourquet 1979j 175
Wortschatz: Mersmann 1971 269 [270,29-271,1]
|