449,12 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 449,11]
Apokoinu: Voß, R. 1972 92 [448,27-451,3]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Mohr 1979i 155 [448,27-451,2]
Erzähltechnik: Green 1980b 124, Green 1982b 186 Anm. 40, Urscheler 2002 53
Frauenfiguren: Jacobson 1989 8 [446,6-449,30]
Gottfried von Straßburg: Haruta 1978 280
Gral: Schäfer, H. 1983 123 Anm. 126 [446,6-449,18], Schäfer, H. 1985 145 Anm. 126 [447,1-449,18]
heterodoxe Einflüsse: Katann 1957/58 322 [448,1-449,30]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 287 [448,1-449,25], Schirok 1988c 411, Johnson, L. 1999 339 [446,10-449,25]
Kyot: Mohr 1966c 52 Anm. 6 [448,27-451,2]
Namen: Passage 1984 188 [446,1-450,30], 208 [446,1-450,30]
Quellen - allgemein: Zatocil 1968b 271 Anm. 16 [448,22-451,3]
Quellen - Chrétien: Rachbauer 1934 232 [448,27-449,25], Rachbauer 1970 232 [448,27-449,25], Rachbauer 1980 232 [448,27-449,25]
Redewendungen, Formelhaftes usw: Matz 1907 52
Religion: Sacker 1963 90 [449,8-449,13]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 191 [449,12-452,15]
Stil: Weber, G. 1928 251 Anm. 391 [448,27-450,11]
Wortschatz: Riemer, G. 1906 26, 29
 [Zu 449,13]