Apokoinu: Voß, R. 1972 92 [448,27-451,3]
Charakterisierung: Ortmann 1972 69
Entstehungsgeschichte des Parzival: Mohr 1979i 155 [448,27-451,2]
Erzähltechnik: Urscheler 2002 95 [449,13-449,20], 214 [449,13-449,20]
Frauenfiguren: Jacobson 1989 8 [446,6-449,30]
Gral: Schäfer, H. 1983 123 Anm. 126 [446,6-449,18], Schäfer, H. 1985 145 Anm. 126 [447,1-449,18]
heterodoxe Einflüsse: Katann 1957/58 322 [448,1-449,30]
Interpretation: Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 287 [448,1-449,25], Johnson, L. 1999 339 [446,10-449,25]
Kyot: Mohr 1966c 52 Anm. 6 [448,27-451,2]
Namen: Passage 1984 188 [446,1-450,30], 208 [446,1-450,30]
Philologie: Schröder, Werner 1975c 291, Decke-Cornill 1985 80, Schröder, Werner 1989z 429
Quellen - allgemein: Zatocil 1968b 271 Anm. 16 [448,22-451,3]
Quellen - Chrétien: Rachbauer 1934 232 [448,27-449,25], Rachbauer 1970 232 [448,27-449,25], Rachbauer 1980 232 [448,27-449,25]
Redewendungen, Formelhaftes usw: Gilmour 2000 41
Reim: Zwierzina 1901c 351, Decke-Cornill 1985 80
Religion: Sattler 1895 97 [449,13-449,18], Sacker 1963 90 [449,8-449,13]
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 191 [449,12-452,15]
Stil: Weber, G. 1928 251 Anm. 391 [448,27-450,11]
Verwandtschaftsverhältnisse: Bertau 1983i 208
|