89, 7 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 89, 6]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Wolff, L. 1924 182 [87,7-90,6], Wolff, L. 1967e 186 [87,7-90,6]
Erzähltechnik: Green 1980b 118, Green 1982b 42 Anm. 11 [89,7-89,20], Stein, A. 1993 104 Anm. 160 [89,7-89,11], Brüggen 2004 187 Anm. 36 [89,7-90,6]
Gahmuret: Richey 1923b 31 Anm. 23 [89,7-89,17]
höfisches Leben: Brall 1986 560 Anm. 24 [89,7-90,6], Gephart 1994 122 [89,7-89,8]
Interpretation: Bertau 1972/73 874 [89,1-90,6], Kratz, H. 1973a 185 [89,2-90,16], Ortmann 1973 688 >, Wynn 1984 318 Anm. 17 [89,7-89,20], Liebertz-Grün 1993a 109 [89,7-89,20], Nellmann 1994c 503 [89,7-89,20], Gilmour 2000 262 [89,7-89,20], 275 [89,7-90,6]
Intertextualität: Draesner 1993 179 Anm. 4 [89,7-89,17]
Minne u. Ehe: Weigand, H. 1956a 35 [89,3-90,6], Weigand, H. 1969f 175 [89,3-90,6]
Quellen - Chrétien: Lichtenstein 1897 13 [17,15-127,18]
Rezeption (sekundär - Neuzeit): Wagemann 1998 191 [89,3-89,20]
Richtungskonstruktionen: Wießner 1901 525
 [Zu 89, 8]