| 12,1
|
daz ir in deste werder hât, |
|
|
| 12,2
|
swie halt mir mîn dinc ergât." |
| 12,3
|
Als uns diu âventiure saget, |
| 12,4
|
dô het der helt unverzaget |
| 12,5
|
enpfangen durch liebe kraft |
| 12,6
|
unt durch wîplîch geselleschaft |
| 12,7
|
kleinœtes tûsent marke wert. |
| 12,8
|
swâ noch ein jude pfandes gert, |
| 12,9
|
er möhtz derfür enphâhen: |
| 12,10
|
ez endorft im niht versmâhen. |
| 12,11
|
daz sande im ein sîn friundin. |
| 12,12
|
an sînem dienste lac gewin, |
| 12,13
|
der wîbe minne und ir gruoz: |
| 12,14
|
doch wart im selten kumbers buoz. |
| 12,15
|
urloup nam der wîgant. |
| 12,16
|
muoter, bruoder, noch des lant, |
| 12,17
|
sîn ouge nimmer mêr erkôs; |
| 12,18
|
dar an doch maneger vil verlôs. |
| 12,19
|
der sich hete an im erkant, |
| 12,20
|
ê daz er wære dan gewant, |
| 12,21
|
mit deheiner slahte günste zil, |
| 12,22
|
den wart von im gedanket vil. |
| 12,23
|
es dûhte in mêre denne genuoc: |
| 12,24
|
durch sîne zuht er nie gewuoc |
| 12,25
|
daz siz tæten umbe reht. |
| 12,26
|
sîn muot was ebener denne sleht. |
| 12,27
|
swer selbe sagt wie wert er sî, |
| 12,28
|
da ist lîhte ein ungeloube bî: |
| 12,29
|
es solten de umbesæzen jehen, |
| 12,30
|
und ouch die hêten gesehen |
|