| 229,1
|
Sîn harnasch was von im getragen: |
|
|
| 229,2
|
daz begunder sider klagen, |
| 229,3
|
da er sich schimpfes niht versan. |
| 229,4
|
ze hove ein redespæher man |
| 229,5
|
bat komn ze vrävellîche |
| 229,6
|
den gast ellens rîche |
| 229,7
|
zem wirte, als ob im wære zorn. |
| 229,8
|
des het er nâch den lîp verlorn |
| 229,9
|
von dem jungen Parzivâl. |
| 229,10
|
dô er sîn swert wol gemâl |
| 229,11
|
ninder bî im ligen vant, |
| 229,12
|
zer fiuste twanger sus die hant |
| 229,13
|
daz dez pluot ûzen nagelen schôz |
| 229,14
|
und im den ermel gar begôz. |
| 229,15
|
"nein, hêrre," sprach diu ritterschaft, |
| 229,16
|
"ez ist ein man der schimpfes kraft |
| 229,17
|
hât, swie trûrc wir anders sîn: |
| 229,18
|
tuot iwer zuht gein im schîn. |
| 229,19
|
ir sultz niht anders hân vernomn, |
| 229,20
|
wan daz der vischær sî komn. |
| 229,21
|
dar gêt: ir sît im werder gast: |
| 229,22
|
und schütet ab iu zornes last." |
| 229,23
|
si giengen ûf ein palas. |
| 229,24
|
hundert krône dâ gehangen was,
|
| 229,25
|
vil kerzen drûf gestôzen, |
| 229,26
|
ob den hûsgenôzen, |
| 229,27
|
kleine kerzen umbe an der want. |
| 229,28
|
hundert pette er ligen vant |
| 229,29
|
(daz schuofen dies dâ pflâgen): |
| 229,30
|
hundert kulter drûffe lâgen. |
|