| 302,1
|
Dô diu faile wart der zaher dach, |
|
|
| 302,2
|
sô daz ir Parzivâl niht sach, |
| 302,3
|
im gap her wider witze sîn |
| 302,4
|
von Pelrapeir diu künegîn: |
| 302,5
|
diu behielt iedoch sîn herze dort. |
| 302,6
|
nu ruochet hœren sîniu wort. |
| 302,7
|
er sprach "ôwê frowe unde wîp, |
| 302,8
|
wer hât benomn mir dînen lîp? |
| 302,9
|
erwarp mit rîterschaft mîn hant |
| 302,10
|
dîn werde minn, krôn unde ein lant? |
| 302,11
|
bin ichz der dich von Clâmidê |
| 302,12
|
lôste? ich vant ach unde wê, |
| 302,13
|
und siufzec manec herze frebel |
| 302,14
|
in dîner helfe. ougen nebel |
| 302,15
|
hât dich bî liehter sunnen hie |
| 302,16
|
mir benomn, jan weiz ich wie." |
| 302,17
|
er sprach "ôwê war kom mîn sper, |
| 302,18
|
daz ich mit mir brâhte her?" |
| 302,19
|
dô sprach mîn hêr Gâwân |
| 302,20
|
"hêrre, ez ist mit tjost vertân." |
| 302,21
|
"gein wem?" sprach der degen wert. |
| 302,22
|
"irn habt hie schilt noch dez swert: |
| 302,23
|
waz möht ich prîss an iu bejagen? |
| 302,24
|
doch muoz ich iwer spotten tragen: |
| 302,25
|
ir biet mirz lîhte her nâch paz. |
| 302,26
|
etswenne ich ouch vor tjost gesaz. |
| 302,27
|
vinde ich nimmer an iu strît, |
| 302,28
|
doch sint diu lant wol sô wît, |
| 302,29
|
ich mac dâ prîs und arbeit holen, |
| 302,30
|
beidiu freude und angest dolen." |
|