| 347,1
|
"Swem ir iht lîht, der diene ouch daz," |
|
|
| 347,2
|
sprach si. "mîn zil sich hœhet baz. |
| 347,3
|
ine wil von niemen lêhen hân: |
| 347,4
|
mîn vrîheit ist sô getân, |
| 347,5
|
ieslîcher krône hôch genuoc, |
| 347,6
|
die irdisch houbet ie getruoc." |
| 347,7
|
er sprach "ir sîtz gelêret, |
| 347,8
|
daz ir hôchvart sus mêret. |
| 347,9
|
sît iwer vater gap den rât, |
| 347,10
|
er wandelt mir die missetât. |
| 347,11
|
ich sol hie wâpen alsô tragn |
| 347,12
|
daz wirt gestochen unt geslagn. |
| 347,13
|
ez sî strîten oder turnei, |
| 347,14
|
hie belîbet vil der sper enzwei." |
| 347,15
|
mit zorne schiet er von der magt. |
| 347,16
|
sîn zürnen sêre wart geklagt |
| 347,17
|
von al der massenîe: |
| 347,18
|
in klagt ouch Obîe. |
| 347,19
|
gein dirre ungeschihte |
| 347,20
|
bôt sîn gerihte |
| 347,21
|
und anders wandels genuoc |
| 347,22
|
Lyppaut, der unschulde truoc. |
| 347,23
|
ez wære krump oder sleht, |
| 347,24
|
er gerte sînre genôze reht, |
| 347,25
|
hof dâ die fürsten wæren: |
| 347,26
|
und er wær zuo disen mæren |
| 347,27
|
komen âne schulde. |
| 347,28
|
genædeclîcher hulde |
| 347,29
|
er vaste sînen hêrren bat. |
| 347,30
|
dem tet der zorn ûf freuden mat. |
|