| 391,1
|
Immer swenn si für ir swester gienc, |
|
|
| 391,2
|
diu disen schimpf mit zorn enpfienc. |
| 391,3
|
den rittern dâ was ruowe nôt, |
| 391,4
|
wande in grôz müede daz gebôt. |
| 391,5
|
Scherules nam Gâwân |
| 391,6
|
unt den grâven Lahedumân. |
| 391,7
|
dennoch mêr ritter er dâ vant, |
| 391,8
|
die Gâwân mit sîner hant |
| 391,9
|
des tages ûf dem velde vienc, |
| 391,10
|
dâ manec grôziu hurte ergienc. |
| 391,11
|
dô sazte se ritterlîche |
| 391,12
|
der burcgrâve rîche. |
| 391,13
|
er und al sîn müediu schar |
| 391,14
|
stuonden vor dem künege gar, |
| 391,15
|
unze Meljanz enbeiz: |
| 391,16
|
guoter handelunge er sich dâ vleiz. |
| 391,17
|
des dûhte Gâwân ze vil: |
| 391,18
|
"obez der künec erlouben wil, |
| 391,19
|
hêr wirt, sô sult ir sitzen," |
| 391,20
|
sprach Gâwân mit witzen: |
| 391,21
|
sîn zuht in dar zuo jagte. |
| 391,22
|
der wirt die bete versagte: |
| 391,23
|
er sprach "mîn hêrre ist skünges man. |
| 391,24
|
disen dienst het er getân, |
| 391,25
|
ob den künec des gezæme |
| 391,26
|
daz er sînen dienst næme. |
| 391,27
|
mîn hêr durch zuht sîn niht ensiht: |
| 391,28
|
wand ern hât sîner hulde niht. |
| 391,29
|
gesament die friuntschaft iemer got, |
| 391,30
|
sô leist wir alle sîn gebot." |
|