| 422,1
|
Des hân ich mich gein iu bedâht." |
|
|
| 422,2
|
dô sprach der künec Vergulaht |
| 422,3
|
"swîget iwerr wehselmære. |
| 422,4
|
ez ist mir von iu bêden swære, |
| 422,5
|
daz ir der worte sît sô vrî. |
| 422,6
|
ich pin iu alze nâhen bî |
| 422,7
|
ze sus getânem gebrehte: |
| 422,8
|
ez stêt mir noch iu niht rehte." |
| 422,9
|
diz was ûf dem palas, |
| 422,10
|
aldâ sîn swester komen was.
|
| 422,11
|
bî ir stuont hêr Gâwân |
| 422,12
|
und manec ander werder man. |
| 422,13
|
der künec sprach zer swester sîn |
| 422,14
|
"nu nim den gesellen dîn |
| 422,15
|
und ouch den lantgrâven zuo dir. |
| 422,16
|
die mir guotes günn, die gên mit mir,
|
| 422,17
|
und rât mirz wægest was ich tuo." |
| 422,18
|
si sprach "dâ lege dîn triwe zuo." |
| 422,19
|
nu gêt der künec an sînen rât. |
| 422,20
|
diu küneginne genomen hât |
| 422,21
|
ir vetern sun unt ir gast: |
| 422,22
|
dez dritte was der sorgen last. |
| 422,23
|
ân alle missewende |
| 422,24
|
nam si Gâwânn mit ir hende |
| 422,25
|
unt fuort in dâ si wolte wesn. |
| 422,26
|
si sprach zim "wært ir niht genesn, |
| 422,27
|
des heten schaden elliu lant." |
| 422,28
|
an der küneginne hant |
| 422,29
|
gienc des werden Lôtes suon: |
| 422,30
|
er mohtz och dô vil gerne tuon. |
|