| 443,1
|
Al sîner vröude er dô vergaz. |
|
|
| 443,2
|
ich wæne er het gevrâget baz, |
| 443,3
|
wær er ze Munsalvæsche komn, |
| 443,4
|
denne als ir ê hât vernomn. |
| 443,5
|
nu lât in rîten: war sol er?
|
| 443,6
|
dort gein im kom geriten her |
| 443,7
|
ein man: dem was daz houbet blôz, |
| 443,8
|
sîn wâpenroc von koste grôz, |
| 443,9
|
dar underz harnasch blanc gevar: |
| 443,10
|
ânz houbt was er gewâpent gar. |
| 443,11
|
gein Parzivâle er vaste reit: |
| 443,12
|
dô sprach er "hêrre, mir ist leit |
| 443,13
|
daz ir mîns hêrren walt sus pant. |
| 443,14
|
ir wert schiere drumbe ermant |
| 443,15
|
dâ von sich iwer gemüete sent. |
| 443,16
|
Munsalvæsche ist niht gewent |
| 443,17
|
daz iemen ir sô nâhe rite, |
| 443,18
|
ezn wær der angestlîche strite, |
| 443,19
|
ode der alsolhen wandel bôt |
| 443,20
|
als man vor dem walde heizet tôt." |
| 443,21
|
einen helm er in der hende |
| 443,22
|
fuorte, des gebende |
| 443,23
|
wâren snüere sîdîn, |
| 443,24
|
unt eine scharpfe glævîn, |
| 443,25
|
dar inne al niwe was der schaft. |
| 443,26
|
der helt bant mit zornes kraft |
| 443,27
|
den helm ûfz houbet ebene. |
| 443,28
|
ez enstuont in niht vergebene |
| 443,29
|
an den selben zîten |
| 443,30
|
sîn dröun und ouch sîn strîten: |
|