| 472,1
|
"Mac rîterschaft des lîbes prîs |
|
|
| 472,2
|
unt doch der sêle pardîs |
| 472,3
|
bejagen mit schilt und ouch mit sper, |
| 472,4
|
sô was ie rîterschaft mîn ger. |
| 472,5
|
ich streit ie swâ ich strîten vant, |
| 472,6
|
sô daz mîn werlîchiu hant |
| 472,7
|
sich næhert dem prîse. |
| 472,8
|
ist got an strîte wîse, |
| 472,9
|
der sol mich dar benennen, |
| 472,10
|
daz si mich dâ bekennen: |
| 472,11
|
mîn hant dâ strîtes niht verbirt." |
| 472,12
|
dô sprach aber sîn kiuscher wirt |
| 472,13
|
"ir müest aldâ vor hôchvart |
| 472,14
|
mit senften willen sîn bewart. |
| 472,15
|
iuch verleit lîht iwer jugent |
| 472,16
|
daz ir der kiusche bræchet tugent. |
| 472,17
|
hôchvart ie seic unde viel," |
| 472,18
|
sprach der wirt: ieweder ouge im wiel, |
| 472,19
|
dô er an diz mære dâhte, |
| 472,20
|
daz er dâ mit rede volbrâhte. |
| 472,21
|
dô sprach er "hêrre, ein künec dâ was:
|
| 472,22
|
der hiez und heizt noch Anfortas. |
| 472,23
|
daz sol iuch und mich armen |
| 472,24
|
immer mêr erbarmen, |
| 472,25
|
umb sîn herzebære nôt, |
| 472,26
|
die hôchvart im ze lône bôt. |
| 472,27
|
sîn jugent unt sîn rîcheit |
| 472,28
|
der werlde an im fuogte leit, |
| 472,29
|
unt daz er gerte minne |
| 472,30
|
ûzerhalp der kiusche sinne. |
|