| 742,1
|
Der heiden truog et starkiu lit. |
|
|
| 742,2
|
swenner schrîte Thabronit, |
| 742,3
|
da de küngîn Secundille was,
|
| 742,4
|
vor der muntâne Kaukasas, |
| 742,5
|
so gewan er niwen hôhen muot |
| 742,6
|
gein dem der ie was behuot |
| 742,7
|
vor solhem strîtes überlast: |
| 742,8
|
er was schumpfentiure ein gast, |
| 742,9
|
daz er se nie gedolte, |
| 742,10
|
doch si manger zim erholte. |
| 742,11
|
mit kunst si de arme erswungen: |
| 742,12
|
fiurs blicke ûz helmen sprungen, |
| 742,13
|
von ir swerten gienc der sûre wint. |
| 742,14
|
got ner dâ Gahmuretes kint. |
| 742,15
|
der wunsch wirt in beiden, |
| 742,16
|
dem getouften unt dem heiden: |
| 742,17
|
die nante ich ê für einen. |
| 742,18
|
sus begunden siz ouch meinen, |
| 742,19
|
wærn se ein ander baz bekant: |
| 742,20
|
sine satzten niht sô hôhiu pfant. |
| 742,21
|
ir strît galt niht mêre, |
| 742,22
|
wan freude, sælde und êre. |
| 742,23
|
swer dâ den prîs gewinnet, |
| 742,24
|
op er triwe minnet, |
| 742,25
|
werltlîch freude er hât verlorn |
| 742,26
|
und immer herzen riwe erkorn. |
| 742,27
|
wes sûmestu dich, Parzivâl, |
| 742,28
|
daz du an die kiuschen lieht gemâl |
| 742,29
|
niht denkest (ich mein dîn wîp), |
| 742,30
|
wiltu behalten hie den lîp? |
|