| 96,1
|
man sprach ein urteil zehant, |
|
|
| 96,2
|
"swelch ritter helm hie ûf gebant, |
| 96,3
|
der her nâch rîterschaft ist komn, |
| 96,4
|
hât er den prîs hie genomn, |
| 96,5
|
den sol diu küneginne hân." |
| 96,6
|
dar nâch diu volge wart getân. |
| 96,7
|
dô sprach si "hêr, nu sît ir mîn. |
| 96,8
|
ich tuon iu dienst nâch hulden schîn, |
| 96,9
|
und füege iu sölher fröuden teil, |
| 96,10
|
daz ir nâch jâmer werdet geil." |
| 96,11
|
Er het iedoch von jâmer pîn. |
| 96,12
|
dô was des abrillen schîn |
| 96,13
|
zergangen, dar nâch komen was
|
| 96,14
|
kurz kleine grüene gras. |
| 96,15
|
daz velt was gar vergrüenet; |
| 96,16
|
daz plœdiu herzen küenet |
| 96,17
|
und in gît hôchgemüete. |
| 96,18
|
vil boume stuont in blüete |
| 96,19
|
von dem süezen luft des meien. |
| 96,20
|
sîn art von der feien |
| 96,21
|
muose minnen oder minne gern. |
| 96,22
|
des wolt in friundîn dâ gewern. |
| 96,23
|
an [frôn] Herzeloyden er dô sach: |
| 96,24
|
sîn süezer munt mit zühten sprach |
| 96,25
|
"frowe, sol ich mit iu genesen, |
| 96,26
|
sô lât mich âne huote wesen. |
| 96,27
|
wan verlæt mich immer jâmers kraft, |
| 96,28
|
sô tæt ich gerne rîterschaft. |
| 96,29
|
lât ir niht turnieren mich, |
| 96,30
|
sô kan ich noch den alten slich, |
|