ver-holn a [ Lexer ] [ Findebuch ]
verholn
495,2 hant./ // /Sus gît man vome grâle dan/ offenlîch meide,   verholn die man,/ durch fruht ze dienste wider dar,/ ob ir
498,5 ungestabten eit./ dô er mich sô vil an gestreit,/   verholn ichz im dô sagte;/ des er freude vil bejagte./ /er gap
703,21 niht schiere kom ûf den plân./ /nu het ouch sich vil gar   verholn/ Parzivâl her ûz verstoln./ ûz einer banier er
verholne
55,12 sagn./ die naht fuor dan der werde man:/ daz wart   verholne getân./ dô er entran dem wîbe,/ dô hete si in ir lîbe/
494,13 pflegn:/ sîn hüet aldâ der gotes segn./ /got schaft   verholne dan die man,/ offenlîch gît man meide dan./ du solt
497,4 imêr mîns herzen klage./ /mîn bruodr ist guotes rîche:/   verholne rîterlîche/ er mich dicke von im sande./ sô ich von
573,25 komn,/ daz er lac unversunnen,/ wie des wart begunnen./   /verholne ez wart beschouwet,/ daz mit bluote was betouwet/ der
646,26 hin zem knappen si dô sprach/ "nu volge mîner lêre./   verholne von mir kêre,/ unz sich erhebe hôch der tac,/ deiz volc
verholnen
452,30 tievel streit./ /an dem ervert nu Parzivâl/ diu   verholnen mære umben grâl./ // Swer mich dervon ê frâgte/ unt drumbe
verholniu
643,5 waz dâ geschach,/ wan daz man dem unfuoge ie jach,/ der   verholniu mære machte breit./ ez ist ouch noch den höfschen