132,28 (zu den werkspezifischen Angaben)[Zu 132,27]
Adaptation: Hilka 1932 634 [132,28-133,4], Mergell 1943 38 [132,28-132,29], 38 Anm. 52 [132,22-133,5]
Entstehungsgeschichte des Parzival: Karg-Gasterstädt 1925 155 [107,10-170,13]
Erzähltechnik: Cucuel 1937 54 [132,20-132,28], Steinhoff 1964 57 Anm. 12, Nellmann 1973a 75 Anm. 8, Green 1982b 72 Anm. 46, Yeandle 1984 342-44, Urscheler 2002 61
Handschriftliches: Yeandle 1984 342-44, Gilmour 2000 60
heterodoxe Einflüsse: Katann 1957/58 327 [132,1-132,30]
Interpretation: Yeandle 1984 342-44, 347, 380 [129,27-132,28], Nellmann 1994c 527
Intertextualität: Draesner 1993 201 [132,25-133,2]
Juristisches: Hüpper 1993 112 [132,28-133,2]
Lexikographie: Yeandle 1988a 155 [132,25-132,30]
Möbel u. Haushaltsgegenstände: Lerchner, K. 1993 385 [132,28-133,2]
Namen: Chandler 1992 217
Quellen - Chrétien: Rochat 1858 87 [132,26-132,30], Lichtenstein 1897 15 [132,28-133,13], Rachbauer 1934 73 [132,28-133,4], Rachbauer 1970 73 [132,28-133,4], Rachbauer 1980 73 [132,28-133,4], Yeandle 1984 342-44
Redewendungen, Formelhaftes usw: Matz 1907 65
Reim: Yeandle 1984 342, 342-44
Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 133 [130,26-133,28]
Rittertum: Sacker 1963 34 >, Vogt, D. 1985 41 [130,1-132,30]
Sprache: Beck, Hartmut 1994 37, Barufke 1995 191, Tiplady 2003 67 Anm. 16
Stil: Kinzel 1874 26
Überlieferung: Bonath und Lomnitzer 1989 122 [132,5-133,2]
Werkstruktur: Fourquet 1965 141 [129,5-133,2], Fourquet 1979j 166 [129,5-133,2]
 [Zu 132,29]