298, 4 (zu den werkspezifischen Angaben) | [Zu 298, 3] |
Adaptation: Hilka 1932 709 [298,2-298,5], Garnerus 1999 164-65 [297,30-299,6], 166 [298,4-298,5], 174 [297,30-299,26]
Artus: Schirok 1989c 70 [298,4-298,5] Blutstropfenepisode: Ehlert und Meissburger 1975 215 Anm. 149 [298,4-298,11] Charakterisierung: Garnerus 1999 164-65 [297,30-299,6] Grammatik: Garnerus 1999 166 [298,4-298,5] Humor: Garnerus 1999 164-65 [297,30-299,6] Interpretation: Weigand, H. 1956a 47 [298,2-299,12], Huth 1972 404 [185,21-815,26], Kratz, H. 1973a 269 [298,1-300,22], Garnerus 1999 154 [298,4-298,5], 164-65 [297,30-299,6], 166 [298,4-298,5] Keie: Haupt, J. 1971 56, Garnerus 1999 164-65 [297,30-299,6], Röcke 2001 352 Anm. 22 [298,1-298,11] Quellen - Chrétien: Rochat 1858 100 [298,4-298,5], Lichtenstein 1897 48 [298,2-298,5], Rachbauer 1934 219 [298,2-298,5], Rachbauer 1970 219 [298,2-298,5], Rachbauer 1980 219 [298,2-298,5] Rezeption (sekundär - Mittelalter): Nyholm 1964 157 [298,1-299,12], Cormeau 1977a 141 [296,13-299,12], Daiber 1999 131 Anm. 43 [298,1-298,10] Stil: Laserstein 1967 32 [153,14-372,18] | |
[Zu 298, 5] |