| 10,1
|
fünf ors erwelt und erkant, |
|
|
| 10,2
|
de besten über al sîn lant, |
| 10,3
|
küene, starc, niht ze laz; |
| 10,4
|
manec tiwer goltvaz, |
| 10,5
|
und mangen guldînen klôz. |
| 10,6
|
den künec wênec des verdrôz, |
| 10,7
|
er enfultes im vier soumschrîn: |
| 10,8
|
gesteines muose ouch vil dar în. |
| 10,9
|
dô si gefüllet lâgen, |
| 10,10
|
knappen, die des pflâgen, |
| 10,11
|
wârn wol gekleidet und geriten. |
| 10,12
|
dane wart jâmer niht vermiten, |
| 10,13
|
do er für sîne muoter gienc |
| 10,14
|
und si in sô vaste zuo ir vienc. |
| 10,15
|
"fil li roy Gandîn, |
| 10,16
|
wilt du niht langer bî mir sîn?" |
| 10,17
|
sprach daz wîplîche wîp. |
| 10,18
|
"ôwê nu truoc dich doch mîn lîp: |
| 10,19
|
du bist och Gandînes kint. |
| 10,20
|
ist got an sîner helfe blint, |
| 10,21
|
oder ist er dran betoubet, |
| 10,22
|
daz er mir niht geloubet? |
| 10,23
|
sol ich nu niwen kumber haben? |
| 10,24
|
ich hân mîns herzen kraft begraben, |
| 10,25
|
die süeze mîner ougen: |
| 10,26
|
wil er mich fürbaz rouben, |
| 10,27
|
und ist doch ein rihtære, |
| 10,28
|
sô liuget mir daz mære |
| 10,29
|
als man von sîner helfe saget, |
| 10,30
|
sît er an mir ist sus verzaget." |
|