ge-louben swv
[ Lexer ]
[ Lexer-Nachträge ]
[ BMZ ]
[ Findebuch ]
| geloube | ||
| 254,20 | unde kernet/ immer sælden kraft bî dir:/ lieber neve, | geloube mir,/ sô muoz gar dienen dîner hant/ swaz dîn lîp dâ |
| 745,14 | si bêde ûf strît./ /der heiden zem getouften sprach/ "nu | geloube, helt, daz ich gesach/ bî mînen zîten noch nie man,/ |
| 759,29 | brâht:/ dir was des strîts doch vor gedâht./ nu | geloube mir daz ich dir sage:/ dîn wære gebiten hie aht |
| 818,7 | gerne sîn gebot./ bruoder, hât dîn muome got,/ an den | geloube ich unt an sie/ (sô grôze nôt enpfieng ich nie):/ al |
| gelouben | ||
| 134,23 | anderm trûte,/ mîn frouwe Jeschûte./ /frouwe, ir sult | gelouben des,/ daz der stolze Gâlôes/ fil li roy Gandîn/ |
| 364,22 | hânt vernomn,/ dan daz irs welt rouben./ des sult ir iuch | gelouben."/ /der fürste sprach "nu lâz mi'n sehn./ dâ mac niht |
| 417,21 | ir habt iuch gar versprochen./ man sol iu wol | gelouben/ daz iuch nie mannes ougen/ gesâhn ze vorderst dâ man |
| 494,2 | jâ?/ // /Neve, nu wil ich sagen dir/ daz du maht wol | gelouben mir./ ein tschanze dicke stêt vor in,/ si gebent unde |
| 500,16 | mir stên."/ "wilt dus grâls folc sus rouben,/ unt dâ bî des | gelouben,/ du gewinnest ir noch minne,/ sô zweient sich die |
| 664,4 | si vrâgten, ob daz her wær ir./ diu sprach "ir sult | gelouben mir,/ ich erkenn da weder schilt noch man./ der mir ê |
| 699,11 | ich daz lerne,/ ich geloubtez iu doch gerne,/ wold ez | gelouben ander diet,/ von den ich mich dô schamende schiet."/ die |
| 817,11 | kindelîn/ och gestôzen hête drîn./ /der sprach "ir sult | gelouben,/ iwerr sêle den tiuvel rouben,/ an den hôhsten got |
| geloubet | ||
| 10,22 | helfe blint,/ oder ist er dran betoubet,/ daz er mir niht | geloubet?/ sol ich nu niwen kumber haben?/ ich hân mîns herzen kraft |
| 257,26 | getân:]/ wan si hete wênc an ir./ durch iwer zuht | geloubet mir,/ si truoc ungedienten haz:/ wîplîcher güete se nie |
| 298,28 | verlorn,/ dâ wâgte ich gegen mîn houbet./ seht ob ir mirz | geloubet./ /kêrt iuch niht an mîn hetzen./ er kan unsanfte |
| 317,21 | ir möht sîn sun niht gesîn./ nein, si lêrte ir triwe pîn:/ | geloubet von ir guoter mære,/ unt daz iwer vater wære/ manlîcher |
| 322,8 | man./ ine bin her niht durch schelten komn:/ | geloubet, sît irz habt vernomn,/ ich vorder kampf für schelten,/ |
| 404,4 | schein./ wol im derz heinlîche an ir/ sol prüeven! des | geloubet mir,/ der vindet kurzewîle dâ/ bezzer denne anderswâ./ ich |
| 457,25 | was iu mîn komen dô iht leit?"/ dô sprach er "hêrre, | geloubet mirz,/ mich hât der ber und ouch der hirz/ erschrecket |
| 746,28 | an mich lân,/ so enblœzet iwer houbet./ ob ir mirz | geloubet,/ mîn hant iuch strîtes gar verbirt,/ unz ez anderstunt |
| geloubetz | ||
| 381,28 | werden./ dô wart ûf die erden/ ritter vil gevellet./ | geloubetz, ob ir wellet:/ geziuge sint mir gar verzagt,/ wan |
| geloubt | ||
| 435,1 | Lac./ daz swert gehalf im prîss bejac./ // /Swerz niht | geloubt, der sündet./ diu âventiure uns kündet/ daz Parzivâl der |
| 448,3 | der rîter grâ gevar/ "meint ir got den diu magt gebar?/ | geloubt ir sîner mennescheit,/ waz er als hiut durch uns |
| geloubte | ||
| 133,14 | mit wazzerrîchen ougen/ sô, daz sie unschuldic wære./ ern | geloubte niht ir mære./ /iedoch sprach si mit |
| geloubten | ||
| 78,5 | rât./ si solden tjostieren,/ dort mit rotten punieren./ si | geloubten sich der sliche/ die man heizet friwendes stiche:/ |
| geloubtez | ||
| 699,10 | ein teil an mir hât wâr./ swie unsanfte ich daz lerne,/ ich | geloubtez iu doch gerne,/ wold ez gelouben ander diet,/ von den |
| geloupte | ||
| 13,2 | die hêten gesehen/ // sîniu werc da er fremde wære:/ sô | geloupte man dez mære./ /Gahmuret der site phlac,/ den rehtiu |
| gloub | ||
| 818,3 | zem priester sprach/ "ist ez mir guot für ungemach,/ ich | gloub swes ir gebietet./ op mich ir minne mietet,/ sô leist ich |
| glouben | ||
| 682,17 | Punturteise/ wârn wol an dirre reise./ /dâ was, welt ir | glouben miers,/ der clâre Bernout de Riviers:/ des rîcher |
| 718,27 | mîner swester barn:/ diu kan ir weinen wênec sparn./ daz | glouben mîne gesellen,/ die hie habent, op si wellen:/ Itonjê |
| gloubt | ||
| 359,23 | dâ man strîten sol:/ ich kan bî strîte slâfen wol./ doch | gloubt mir daz, wær ich niht komn,/ die burgær heten dâ genomn/ |
| 431,26 | sorgen hêr:/ nu moht iur vride niht bezzer sîn./ des | gloubt ab, swenne ir lîdet pîn,/ ob iuch vertreit ritterschaft/ |