| 417,1
|
Dô sprach der fürste Liddamus |
|
|
| 417,2
|
"waz solt der in mîns hêrren hûs, |
| 417,3
|
der im sînen vater sluoc |
| 417,4
|
und daz laster im so nâhe truoc? |
| 417,5
|
ist mîn hêrre wert bekant, |
| 417,6
|
daz richt alhie sîn selbes hant. |
| 417,7
|
sô gelt ein tôt den andern tôt. |
| 417,8
|
ich wæne gelîche sîn die nôt." |
| 417,9
|
nu seht ir wie Gâwân dô stuont: |
| 417,10
|
alrêst was im grôz angest kuont. |
| 417,11
|
dô sprach Kingrimursel |
| 417,12
|
"swer mit der drô wær sô snel, |
| 417,13
|
der solt och gâhen in den strît. |
| 417,14
|
ir habt gedrenge oder wît, |
| 417,15
|
man mac sich iwer lîhte erwern. |
| 417,16
|
hêr Liddamus, vil wol ernern |
| 417,17
|
trûwe ich vor iu disen man: |
| 417,18
|
swaz iu der hete getân, |
| 417,19
|
ir liezetz ungerochen. |
| 417,20
|
ir habt iuch gar versprochen. |
| 417,21
|
man sol iu wol gelouben |
| 417,22
|
daz iuch nie mannes ougen |
| 417,23
|
gesâhn ze vorderst dâ man streit: |
| 417,24
|
iu was ie strîten wol sô leit |
| 417,25
|
daz ir der fluht begundet. |
| 417,26
|
dennoch ir mêr wol kundet: |
| 417,27
|
swâ man ie gein strîte dranc, |
| 417,28
|
dâ tæt ir wîbes widerwanc. |
| 417,29
|
swelch künec sich læt an iwern rât, |
| 417,30
|
vil twerhes dem diu krône stât. |
|