| 699,1
|
Der Wâleis zArtûse sprach |
|
|
| 699,2
|
"hêrre, do ich iuch jungest sach, |
| 699,3
|
dô wart ûf d'êre mir gerant: |
| 699,4
|
von prîse ich gap sô hôhiu pfant |
| 699,5
|
daz ich von prîse nâch was komn. |
| 699,6
|
nu hân ich, hêr, von iu vernomn, |
| 699,7
|
ob ir mirz saget âne vâr, |
| 699,8
|
daz prîs ein teil an mir hât wâr. |
| 699,9
|
swie unsanfte ich daz lerne, |
| 699,10
|
ich geloubtez iu doch gerne, |
| 699,11
|
wold ez gelouben ander diet, |
| 699,12
|
von den ich mich dô schamende schiet." |
| 699,13
|
die dâ sâzen jâhen sîner hant, |
| 699,14
|
si het den prîs übr mangiu lant |
| 699,15
|
mit sô hôhem prîse erworben |
| 699,16
|
daz sîn prîs wær unverdorben. |
| 699,17
|
der herzoginne rîter gar |
| 699,18
|
ouch kômen dâ der wol gevar |
| 699,19
|
Parzivâl bî Artûse saz. |
| 699,20
|
der werde künec des niht vergaz, |
| 699,21
|
er enpfienge se in des wirtes hûs. |
| 699,22
|
der höfsche wîse Artûs, |
| 699,23
|
swie wît wær Gâwâns gezelt, |
| 699,24
|
er saz derfür ûfez velt: |
| 699,25
|
si sâzen umb in an den rinc. |
| 699,26
|
sich samenten unkundiu dinc. |
| 699,27
|
wer dirre unt jener wære, |
| 699,28
|
daz wurden wîtiu mære, |
| 699,29
|
solt der kristen und der Sarrazîn |
| 699,30
|
kuntlîche dâ genennet sîn. |
|