| 170,1
|
umbez vingerl unde umbz fürspan, |
|
|
| 170,2
|
und wie erz harnasch gewan. |
| 170,3
|
der wirt erkante den ritter rôt: |
| 170,4
|
er dersiufte, in derbarmt sîn nôt. |
| 170,5
|
sînen gast des namn er niht erliez, |
| 170,6
|
den rôten ritter er in hiez. |
| 170,7
|
Dô man den tisch hin dan genam, |
| 170,8
|
dar nâch wart wilder muot vil zam. |
| 170,9
|
der wirt sprach zem gaste sîn |
| 170,10
|
"ir redet als ein kindelîn. |
| 170,11
|
wan geswîgt ir iwerr muoter gar? |
| 170,12
|
und nemet anderr mære war. |
| 170,13
|
habt iuch an mînen rât: |
| 170,14
|
der scheidet iuch von missetât. |
| 170,15
|
sus heb ich an: lâts iuch gezemn. |
| 170,16
|
ir sult niemer iuch verschemn. |
| 170,17
|
verschamter lîp, waz touc der mêr? |
| 170,18
|
der wont in der mûze rêr, |
| 170,19
|
dâ im werdekeit entrîset |
| 170,20
|
unde in gein der helle wîset. |
| 170,21
|
ir tragt geschickede unde schîn, |
| 170,22
|
ir mugt wol volkes hêrre sîn. |
| 170,23
|
ist hôch und hœht sich iwer art, |
| 170,24
|
lât iweren willen des bewart, |
| 170,25
|
iuch sol erbarmen nôtec her: |
| 170,26
|
gein des kumber sît ze wer |
| 170,27
|
mit milte und mit güete: |
| 170,28
|
vlîzet iuch diemüete. |
| 170,29
|
der kumberhafte werde man |
| 170,30
|
wol mit schame ringen kan |
|