| 98,1
|
ich werdes trûric oder geil, |
|
|
| 98,2
|
mich behabt hie rîters urteil. |
| 98,3
|
vart wider, sagt ir dienest mîn; |
| 98,4
|
ich sül iedoch ir ritter sîn. |
| 98,5
|
ob mir alle krône wærn bereit, |
| 98,6
|
ich hân nâch ir mîn hœhste leit." |
| 98,7
|
er bôt in sîne grôze habe: |
| 98,8
|
sîner gebe tâten si sich abe.
|
| 98,9
|
die boten fuorn ze lande |
| 98,10
|
gar ân ir frouwen schande. |
| 98,11
|
sine gerten urloubes niht, |
| 98,12
|
als lîhte in zorne noch geschiht. |
| 98,13
|
ir knappen fürsten, disiu kint |
| 98,14
|
wârn von weinen vil nâch blint. |
| 98,15
|
Die den schilt verkêrt dâ hânt getragn, |
| 98,16
|
den begunde ir friwent ze velde sagn |
| 98,17
|
"frou Herzeloyd diu künegîn |
| 98,18
|
hât behabt den Anschevîn." |
| 98,19
|
"wer was von Anschouwe dâ? |
| 98,20
|
unser hêrre ist leider anderswâ, |
| 98,21
|
durch rîters prîs zen Sarrazîn. |
| 98,22
|
daz ist nu unser hôhster pîn." |
| 98,23
|
"der hie den prîs hât bezalt |
| 98,24
|
unt sô mangen ritter ab gevalt, |
| 98,25
|
unt der sô stach unde sluoc, |
| 98,26
|
unt der den tiwern anker truoc |
| 98,27
|
ûf dem helme lieht gesteinet, |
| 98,28
|
daz ist den ir dâ meinet. |
| 98,29
|
mir sagt der künec Kaylet, |
| 98,30
|
der Anschevîn wær Gahmuret. |
|