| 123,1
|
du maht hie vier ritter sehn, |
|
|
| 123,2
|
ob du ze rehte kundest spehn." |
| 123,3
|
der knappe frâgte fürbaz |
| 123,4
|
"du nennest ritter: waz ist daz? |
| 123,5
|
hâstu niht gotlîcher kraft, |
| 123,6
|
sô sage mir, wer gît ritterschaft?" |
| 123,7
|
"daz tuot der künec Artûs. |
| 123,8
|
junchêrre, komt ir in des hûs, |
| 123,9
|
der bringet iuch an ritters namn, |
| 123,10
|
daz irs iuch nimmer durfet schamn. |
| 123,11
|
ir mugt wol sîn von ritters art." |
| 123,12
|
von den helden er geschouwet wart: |
| 123,13
|
Dô lac diu gotes kunst an im.
|
| 123,14
|
von der âventiure ich daz nim, |
| 123,15
|
diu mich mit wârheit des beschiet. |
| 123,16
|
nie mannes varwe baz geriet |
| 123,17
|
vor im sît Adâmes zît. |
| 123,18
|
des wart sîn lop von wîben wît. |
| 123,19
|
aber sprach der knappe sân, |
| 123,20
|
dâ von ein lachen wart getân. |
| 123,21
|
"ay ritter guot, waz mahtu sîn? |
| 123,22
|
du hâst sus manec vingerlîn |
| 123,23
|
an dînen lîp gebunden, |
| 123,24
|
dort oben unt hie unden." |
| 123,25
|
aldâ begreif des knappen hant |
| 123,26
|
swaz er îsers ame fürsten vant: |
| 123,27
|
dez harnasch begunder schouwen. |
| 123,28
|
"mîner muoter juncfrouwen |
| 123,29
|
ir vingerlîn an snüeren tragnt, |
| 123,30
|
diu niht sus an einander ragnt." |
|