| 217,1
|
etslîcher hin zir spræche, |
|
|
| 217,2
|
daz in ir minne stæche |
| 217,3
|
und im die freude blante: |
| 217,4
|
op si die nôt erwante, |
| 217,5
|
daz dienter vor unde nâch. |
| 217,6
|
mir wære ê mit ir dannen gâch. |
| 217,7
|
ich hân geredet um mîn dinc: |
| 217,8
|
nu hœrt wie Artûses rinc |
| 217,9
|
sunder was erkenneclîch. |
| 217,10
|
vor ûz mit maneger schoie rîch |
| 217,11
|
diu messnîe vor im az, |
| 217,12
|
manc werder man gein valsche laz, |
| 217,13
|
und manec juncfrouwe stolz, |
| 217,14
|
daz niht wan tjoste was ir bolz: |
| 217,15
|
ir friwent si gein dem vînde schôz: |
| 217,16
|
lêrt in strît dâ kumber grôz, |
| 217,17
|
sus stuont lîht ir gemüete |
| 217,18
|
daz siz galt mit güete. |
| 217,19
|
Clâmidê der jungelinc |
| 217,20
|
reit mitten in den rinc. |
| 217,21
|
verdecket ors, gewâpent lîp, |
| 217,22
|
sah an im Artûses wîp, |
| 217,23
|
sîn helm, sîn schilt verhouwen: |
| 217,24
|
daz sâhen gar die frouwen. |
| 217,25
|
sus was er ze hove komn. |
| 217,26
|
ir habet ê wol vernomn |
| 217,27
|
daz er des wart betwungen. |
| 217,28
|
er rebeizte. vil gedrungen |
| 217,29
|
wart sîn lîp, ê er sitzen vant |
| 217,30
|
froun Cunnewâren de Lâlant. |
|