| 223,1
|
diu junge süeze werde |
|
|
| 223,2
|
het den wunsch ûf der erde. |
| 223,3
|
ir minne stuont mit sölher kraft, |
| 223,4
|
gar âne wankes anehaft. |
| 223,5
|
si het ir man dâ für erkant, |
| 223,6
|
iewederz an dem andern vant, |
| 223,7
|
er was ir liep, als was si im.
|
| 223,8
|
swenne ich daz mære an mich nu nim, |
| 223,9
|
daz si sich müezen scheiden, |
| 223,10
|
dâ wehset schade in beiden. |
| 223,11
|
ouch riwet mich daz werde wîp. |
| 223,12
|
ir liute, ir lant, dar zuo ir lîp, |
| 223,13
|
schiet sîn hant von grôzer nôt; |
| 223,14
|
dâ gein si im ir minne bôt. |
| 223,15
|
eins morgens er mit zühten sprach |
| 223,16
|
(manc rittr ez hôrte unde sach) |
| 223,17
|
"ob ir gebietet, frouwe, |
| 223,18
|
mit urloube ich schouwe |
| 223,19
|
wiez umbe mîne muoter stê. |
| 223,20
|
ob der wol oder wê |
| 223,21
|
sî, daz ist mir harte unkunt. |
| 223,22
|
dar wil ich zeiner kurzen stunt, |
| 223,23
|
und ouch durch âventiure zil. |
| 223,24
|
mag ich iu gedienen vil, |
| 223,25
|
daz giltet iwer minne wert." |
| 223,26
|
sus het er urloubs gegert. |
| 223,27
|
er was ir liep, so'z mære giht: |
| 223,28
|
sine wolde im versagen niht. |
| 223,29
|
von allen sînen mannen |
| 223,30
|
schiet er al eine dannen. |
|