| 314,1
|
Rûch was ir antlütze erkant. |
|
|
| 314,2
|
ein geisel fuorte se in der hant: |
| 314,3
|
dem wârn die swenkel sîdîn |
| 314,4
|
unt der stil ein rubbîn. |
| 314,5
|
gevar als eines affen hût |
| 314,6
|
truoc hende diz gæbe trût. |
| 314,7
|
die nagele wâren niht ze lieht; |
| 314,8
|
wan mir diu âventiure gieht, |
| 314,9
|
si stüenden als eins lewen klân. |
| 314,10
|
nâch ir minn was selten tjost getân. |
| 314,11
|
sus kom geriten in den rinc |
| 314,12
|
trûrens urhap, freuden twinc. |
| 314,13
|
si kêrte aldâ se den wirt vant. |
| 314,14
|
frou Cunnewâre de Lâlant |
| 314,15
|
az mit Artûse: |
| 314,16
|
de küngîn von Janfûse |
| 314,17
|
mit froun Ginovêren az. |
| 314,18
|
Artûs der künec schône saz. |
| 314,19
|
Cundrî hielt für den Bertenoys, |
| 314,20
|
si sprach hin zim en franzoys: |
| 314,21
|
ob ichz iu tiuschen sagen sol, |
| 314,22
|
mir tuont ir mære niht ze wol. |
| 314,23
|
"fil li roy Utpandragûn, |
| 314,24
|
dich selbn und manegen Bertûn |
| 314,25
|
hât dîn gewerp alhie geschant. |
| 314,26
|
die besten über elliu lant |
| 314,27
|
sæzen hie mit werdekeit, |
| 314,28
|
wan daz ein galle ir prîs versneit. |
| 314,29
|
tavelrunder ist entnihtet: |
| 314,30
|
der valsch hât dran gepflihtet. |
|