| 32,1
|
disiu mære sagt im gar sîn wirt. |
|
|
| 32,2
|
"ein ritter nimmer daz verbirt, |
| 32,3
|
ern kom durch tjostieren für.
|
| 32,4
|
op der sîn dienest dort verlür |
| 32,5
|
an ir diu in sante her, |
| 32,6
|
waz hulfe in dan sîn vrechiu ger? |
| 32,7
|
daz ist der stolze Hiutegêr. |
| 32,8
|
von dem mag ich wol sprechen mêr, |
| 32,9
|
sît wir hie sîn besezzen, |
| 32,10
|
daz der helt vermezzen |
| 32,11
|
ie smorgens vil bereite was
|
| 32,12
|
vor der porte gein dem palas. |
| 32,13
|
ouch ist von dem küenen man |
| 32,14
|
kleinœtes vil gefüeret dan, |
| 32,15
|
daz er durch unser schilte stach, |
| 32,16
|
des man für grôze koste jach |
| 32,17
|
so ez die krîgierre brâchen drabe. |
| 32,18
|
er valt uns manegen rîter abe.
|
| 32,19
|
er læt sich gerne schouwen, |
| 32,20
|
in lobent ouch unser frouwen. |
| 32,21
|
swen wîp lobent, der wirt erkant, |
| 32,22
|
er hât den prîs ze sîner hant, |
| 32,23
|
unt sînes herzen wunne." |
| 32,24
|
dô hete diu müede sunne |
| 32,25
|
ir liehten blic hinz ir gelesn. |
| 32,26
|
des bankens muose ein ende wesn. |
| 32,27
|
der gast mit sîme wirte reit, |
| 32,28
|
er vant sîn ezzen al bereit. |
| 32,29
|
Ich muoz iu von ir spîse sagen. |
| 32,30
|
diu wart mit zühten für getragen: |
|