zer-gân an_v [ Lexer ] [ BMZ ] [ Findebuch ]
zergangen
21,3 botenbrôt./ er sprach "frouwe, unser nôt/ ist mit freuden   zergangen./ den wir hie haben enphangen,/ daz ist ein rîter sô
96,13 /Er het iedoch von jâmer pîn./ dô was des abrillen schîn/   zergangen, dar nâch komen was/ kurz kleine grüene gras./ daz velt
zergât
3,10 îs,/ daz ougestheize sunnen hât?/ ir lop vil balde alsus   zergât./ /manec wîbes schœne an lobe ist breit:/ ist dâ daz herze
470,30 schaben:/ sô man den namen gelesen hât,/ vor ir ougen si   zergât./ // Si kômen alle dar für kint,/ die nu dâ grôze liute
zergê
485,12 den würzen, lieze uns der snê./ got gebe daz der schier   zergê./ nu brechen die wîl îwîn graz./ ich wæn dîn ors dicke
zergêt
469,18 aller schierst dar nâch gestêt./ sîn varwe im nimmer ouch   zergêt:/ man muoz im sölher varwe jehn,/ dâ mit ez hât den stein
484,2 ze schaden komn./ // Frâgt er niht bî der êrsten naht,/ sô   zergêt sîner frâge maht./ wirt sîn frâge an rehter zît
763,25 mangen rîter manlîch getân./ swie schier diz ezzen nu   zergêt,/ unlange'z dâ nâch gestêt,/ unz ir die werden sehet komn,/
zergienc
728,15 und swaz er hazzes pflæge/ gein Lôt von Norwæge,/ der   zergienc, als in der sunnen snê,/ durch die clâren Itonjê/